«Самым страшным было аказацца так званым самаварам — без рук, ног і без „краніка“». Вайна ва Украіне вачыма беларуса з «Тэрору»25 лiпеня 2024 у 12.18«Калі я сюды ехаў, самым страшным было аказацца так званым самаварам — без рук, без ног. Як жартавалі з хлопцам, з якім збіраліся на вайну, — і без „краніка“, калі вядзецца пра мужчын. Але з часам тут разумееш, што, нават калі станеш інвалідам, але пры поўным розуме, — ты жывы. Усё ж ты жывы. І камусьці, магчыма, будзеш неабходны».
«Я не магу спадзявацца на людзей, якіх злавілі сілай». Удава беларускага добраахвотніка Парфянкова пайшла ва УСУ — пагаварылі з ёю20 чэрвеня 2024 у 16.33«Адзін матываваны чалавек каштуе дзесяці нематываваных. Так было і на „рэвалюцыі годнасці“: перамагла не большасць — яе не цікавіла ні палітыка, ні тое, што будзе з Украінай. Перамагла меншасць матываваных грамадзян. Калі б гэтага не адбылося, напэўна, з намі было б плюс-мінус тое ж, што цяпер адбываецца ў Беларусі, можа, і горш. Так, цяпер у нас такі, вельмі цяжкі шлях, але мы не маем выбару — мусім перамагчы».
«Мужа избивали, угрожали. Их цель была — получить доступ к моему компьютеру». Интервью с правозащитницей, отсидевшей за выставку о медиках28 мая 2024 у 13.50«Показывает дом и говорит: „У нас немножко самозахват земли, тут немножко у нас забрали“. В общем, это все происходит, и я понимаю, что тут очень сложно будет мне с моим менталитетом, когда я привыкла, что все должно по-правильному. То есть есть кусок земли — только этот кусок земли, а если меня сосед захватил, то это неправильно. А тут же так не получится, тут надо как-то в мире жить, договариваться. В общем, я решила, что нет, это у меня никак не выйдет».